DEKADA PRZECIW PRZEMOCY


Logo Dekady przeciwko przemocy

Dekada Przeciw Przemocy jest międzynarodowym ruchem powstałym z inicjatywy Światowej Rady Kościołów na lata 2001-2010. Łączy i umacnia wspólne dotychczasowe działania na rzecz pokoju na świecie oraz inspiruje do nowych inicjatyw.

Dekadę przeciw przemocy ŚRK zapoczątkowała w Berlinie w lutym 2001 r. Natomiast w 2006 r .Zgromadzenie Ogólne ŚRK w Porto Alegre ustanowiło 21 września jako Międzynarodowy Dzień Modlitwy o Pokój.



CZYM JEST DEKADA?

  • zaproszeniem do pochylenia się nad problemami związanymi z przemocą,
  • odczytaniem, rozpoznaniem problemów indywidualnych i społecznych,
  • procesem studiów, badań i refleksji nad przemocą,
  • przestrzenią do tworzenia konkretnych projektów w celu przeciwdziałania i przezwyciężania przemocy.

DEKADA APELUJE I WZYWA NAS DO:

  • wspólnego budowania na rzecz pokoju, sprawiedliwości i pojednania na wszystkich poziomach: lokalnym, regionalnym i światowym,
  • poszerzania form budowy pokoju w sposób nowatorski zgodny z duchem Ewangelii,
  • wymiany i do współpracy ze społecznościami, ruchami laickimi, wiernymi z różnych religii w umacnianiu kultury pokoju,
  • pomocy ofiarom przemocy, do solidaryzowania się ze wszystkimi, którzy pracują na rzecz sprawiedliwości, budowy i ochrony pokoju,
  • wspólnego żalu, skruchy z powodu komplikacji i nieszczęść, jakie niesie przemoc, do zaangażowania z teologiczną refleksją przewyższającą ducha, logikę i praktykę przemocy.

Dekada przeciw przemocy pozwoli zapoznać się z inicjatywami kościołów, organizacji ekumenicznych i innych ruchów społecznych w krajach cywilizowanych, aby przeciwdziałać różnym formom przemocy i utworzyć wspólną sieć współpracy miedzy nimi w walce przeciw przemocy.

Światowa Rada Kościołów musi znaleźć i ustanowić wspólne punkty współpracy co do celów, programu i struktury Dekady aby promować kulturę pokoju bez przemocy, z korzyścią dla młodego pokolenia na świecie.


CELE DEKADY

  • zająć się w sposób globalny wielorakimi formami przemocy; zarówno prostej jak i strukturalnej, która istnieje w rodzinie w społeczeństwie i na poziomie międzynarodowym. Przeanalizować na szczeblach lokalnych, regionalnych sposoby jej przeciwdziałania,
  • zobowiązać Kościoły do przeciwdziałania duchowi, logice i praktyce przemocy, odrzucić wszelkie teologiczne uzasadnienia posługiwania się przemocą, na nowo utwierdzić ducha w budowaniu NIE dla przemocy,
  • utworzyć nową koncepcję bezpieczeństwa wyrażoną raczej jak współpraca i pomoc niż dominacja i współzawodnictwo,
  • wsłuchać się w duchowe wysiłki budowania pokoju przez wyznawców różnych religii, czerpać inspiracje od siebie nawzajem, współpracować między sobą na rzecz poszukiwania pokoju,
  • przeciwstawić się na rosnącym zbrojeniom na świecie, zwłaszcza na mnożeni się broni lekkiej i małokalibrowej.

„Nic nie charakteryzuje lepiej chrześcijanina niż bycie artystą tworzenia pokoju” (Saint Bastile Le Grand)


www.oikoumene.org
z franc. tłum. Jadwiga Znajdek


Źródło: Mariawita nr 4-6/ 2007 r.

powrót