Rekolekcje w Kościele Starokatolickim Mariawitów

Rekolekcje są to ćwiczenia duchowe, składające się z nauk, konferencji, nabożeństw, spowiedzi i Komunii świętej.

W Kościele Starokatolickim Mariawitów wprowadzono je w 1911 roku z inicjatywy św. Marii Franciszki Kozłowskiej.

Już w 1907 roku św. Maria Franciszka, z Objawienia Bożego wiedziała, że będzie wszechświatowa wojna (Dzieło Miłosierdzia str. 53). Na trzy lata przed wybuchem I wojny światowej w Kościele Starokatolickim Mariawitów zaczęło się duchowe przygotowywanie kapłanów, sióstr zakonnych i wiernych na nadchodzące, trudne wojenne doświadczenia. W tym celu postanowiono odprawić we wszystkich parafiach mariawickich trzydniowe rekolekcje, które miały prowadzić do nawrócenia się do Boga i do prawdziwej wolności. Plan tych rekolekcji ułożyła św. Maria Franciszka Kozłowska i opracowała jedno z rozmyślań, pod tytułem „O źródłach grzechu”, a także współpracowała z biskupem Jakubem P róchniewskim w przygotowaniu wszystkich konferencji i rozmyślań.

W tych rekolekcjach, zwanych „Rekolekcjami przedwojennymi”, omówione są następujące tematy: o miłości Boga do człowieka, o grzechu i jego źródłach, o sądzie- własnym, ludzkim i Boskim. Są to zawsze aktualne refleksje na temat fundamentalnych prawd wiary i chrześcijańskiego życia duchowego.

Pierwsze rekolekcje prowadzili dwaj biskupi: Jakub Próchniewski i Michał Kowalski, a kapłani pomagali w spowiadaniu wiernych w konfesjonale, a także w udzielaniu Komunii świętej. Przeprowadzenie rekolekcji we wszystkich parafiach mariawickich trwało trzy lata.

W późniejszych latach i obecnie rekolekcje prowadzone są każdego roku we wszystkich parafiach w okresie Wielkiego Postu, a w niektórych również w Adwencie. Do ich prowadzenia angażowani są prawie wszyscy biskupi i kapłani. Harmonogram układany jest tak, aby co roku w poszczególnych parafiach był inny rekolekcjonista.

Przed świętami Wielkanocnymi odprawiane są też oddzielne rekolekcje dla dzieci i młodzieży. Zwykle są prowadzone przez proboszcza, a kapłani z pobliskich parafii pomagają w słuchaniu spowiedzi, gdyż do spowiedzi usznej zobowiązane są dzieci i młodzież do osiemnastego roku życia.

Czas, w którym odbywają się rekolekcje w parafii - pomimo, że nie wszystkie dni są wolne od pracy, traktowany jest jako czas wyciszenia wewnętrznego, modlitwy i szczególnej refleksji nad własnym życiem. Uczestniczenie w rekolekcjach dawało i wciąż daje wiernym wiele głębokich przeżyć i wzruszeń skłaniających do refleksji, nawrócenia się do Boga i ciągłego czuwania nad tym, by życie człowieka przebiegało zgodnie z Bożymi przykazaniami i radami ewangelicznymi. Przez uczestniczenie w rekolekcjach wierni mają pojednać się z Bogiem i bliźnimi, wyprostować drogi swojego życia, wzmocnić się duchowo. Przygotować się na różnego rodzaju niebezpieczeństwa, aby w wypadku utraty dóbr doczesnych, zdrowia czy nawet życia najbliższych, nie tracić wiary w Boga i nadziei wiecznego zbawienia.

Realne zagrożenie dla życia wielu ludzi i dla wiary w Boga istniało podczas I wojny światowej w 1914 roku, potem wojny z bolszewikami oraz II wojny światowej w 1939 roku. Wielu ludziom mogło się wówczas wydawać, że Bóg zapomniał o ludziach na ziemi, że szatan stał się panem tego świata. Chrześcijanie powinni czasem na te wydarzenia spojrzeć jako na sprawiedliwą karę Bożą za grzechy, za odrzucenie Dzieła Bożego Miłosierdzia.

Obecnie zagrożeń spowodowanych konfliktami zbrojnymi lub różnego rodzaju chorobami również jest na świecie wiele. Jakże aktualne są następujące słowa z czwartej konferencji „Trzydniowych Rekolekcji”: „Winniśmy zatem utrwalić sobie w pamięci i sercu tę prawdę, że wszyscy tutaj na ziemi przechodniami jesteśmy, bo tam w Niebie Ojczyzna nasza; tam mamy zamieszkać na zawsze. Winniśmy zrozumieć, że szczere dążenie do Boga stanowi o szczęściu naszym tutaj na ziemi; bo dążyć do Niego, to znaczy nawrócić się i poprawić życie, a poprawa życia wśród ludzi czyli miłość Boga i bliźniego, stwierdzona czynami, da ludziom prawdziwe szczęście.

Dlatego każdy z nas powinien głęboko wyryć sobie w sercu tę prawdę, by według niej postępować, że nie żyjemy tutaj na świecie dla świata, ale żyjemy dla Boga, by Jego miłować, służyć Mu wiernie i posiąść Go na wieki” (Dz.M. str. 526).

Wszystkim duchownym prowadzącym rekolekcje w parafiach Kościoła Starokatolickiego Mariawitów, wiernym uczestniczącym w nabożeństwach rekolekcyjnych oraz internautom życzę obfitych łask Bożych a także należytego przygotowania się do przeżywania w pokoju i radości świąt Zmartwychwstania Pańskiego. Niech wiara wasza w Dzieło Wielkiego Miłosierdzia umacnia się i przynosi dobre owoce w waszym życiu.

Bp M. Włodzimierz Jaworski